Zanim fani pony cars ruszą „zbrojnie” na siedziby Forda, polecam niżej przedstawionej sprawie przyjrzeć się z wielu perspektyw…
Niedawno pisałem o zamiarach koncernu odnośnie Forda Mustanga. Pod jego maskę – oprócz rasowych V6 i V8 – trafi rzędowa „czwórka” o pojemności 2,3 l i mocy 330 koni mechanicznych. To silnik o najmniejszej objętości skokowej w długiej i jakże bogatej historii mustanga. Ten „maleńki” motor jest jednostką typu EcoBoost.
Gdyby tego było mało, Bob Bascetti, odpowiedzialny za gamę jednostek napędowych Forda, zapowiedział, że mieszkańcy starego kontynentu będą mogli zakupić mustanga z silnikiem… wysokoprężnym. Lub napędem hybrydowym. Brzmi jak prima aprilisowy żart? Nawet, jeśli – to żartem nie jest.
Odnoszę wrażenie, że wielu uzna ów wypowiedź za najlepszy dowód na to, że z amerykańską motoryzacją dzieje się coś nie tak. Oczywiście, normy emisji spalin i bardziej „wyśrubowane” oczekiwania europejskich klientów nie pozostają bez wpływu na decyzje producentów zza oceanu, ale czy tak brutalne obchodzenie się z historycznym mustangiem nie nosi znamion, przepraszam, profanacji?
Nieco bardziej optymistyczna była dalsza część wypowiedzi Bascettiego, który oświadczył, że kolejne generacje tego modelu również będą przeznaczane na rynki europejskie. Z pewnością przywykniemy więc do hybrydowych lub charakterystycznie klekoczących mustangów na naszych cywilizowanych ulicach.
PS: Na usprawiedliwienie Forda – czy przyszłość musi być powielaniem przeszłości? Być może przyszłością są właśnie wysilone, turbodoładowane jednostki w typowo sportowych, zadziornych samochodach?
Pozostawiam do rozważenia.
