Skoda Fabia Combi: bezkonkurencyjna w klasie?

Przez wiele lat naród czeski kojarzył nam się głównie z Beherovką i czekoladą Studencką, aż do roku 1991, kiedy to Volkswagen wykupił Skodę, która momentalnie rozwinęła skrzydła i zaistniała w europejskiej świadomości motoryzacyjnej. Skoda stała się marką dla ludzi rozsądnych, oczekujących ponadprzeciętnej jakości idącej w parze z atrakcyjną ceną.

Skoda Fabia to jeden z najpopularniejszych samochodów z grona segmentu B, które poruszają się po naszych drogach. Jej pierwsza generacja produkowana była w latach 1999-2007, przy czym w roku 2004 przeszła drobny face-lifting, który obejmował m.in. zmiany w wyglądzie zderzaków, czy atrapy chłodnicy. Swoją niską ceną zakupu i bezawaryjnością, Fabia zdobyła uznanie przede wszystkim wśród rodzin i fleet management’u,  ale nie tylko. Testowany egzemplarz reprezentuje gamę modelu Combi i pochodzi z 2003 roku, a więc sprzed face-liftingu. Napędzany jest trzycylindrowym silnikiem benzynowym o mocy 64KM.  Zapraszamy do lektury.

Wygląd zewnętrzny Fabii stara się nie wzbudzać nadmiernych emocji i nie wyróżniać się z tłumu. Cechą charakterystyczną jest daleko idąca neutralność, co ma przełożenie chociażby w linii karoserii, która jest prosta i praktyczna, a w założeniu ma trafiać do szerokiego grona odbiorców.

Zaglądamy do środka. Pozycja za kierownicą gwarantuje nam dobrą widoczność i poczucie bezpieczeństwa, ale fotele nie zapewniają odpowiedniego komfortu podróży. Bóle kręgosłupa po długiej trasie – niemal pewne! Obicia foteli nie zachwycają swoją jakością i estetyką, aczkolwiek po przypadkowym wylaniu kawy, na tapicerce nie pozostał żaden ślad. ;- )

Plastiki, z których została wykonana deska rozdzielcza są twarde i nieprzyjemne w dotyku. Oczywiście znajdziemy w tym rozwiązaniu zalety – po upływie lat wyglądają one jak nowe, a do ich spasowania nie można mieć żadnych zastrzeżeń, gdyż nie wydają z siebie żadnych niepożądanych dźwięków.

Najpiękniejsze w Fabii jest jednak to, czego nie widać gołym okiem. Niemiecka technologia. Skrzynia biegów chodzi płynnie, zmiana przełożeń nie sprawia trudności, a podczas wykonywania manewrów nie napocimy się od kręcenia kierownicą, dzięki wydajnemu, elektrohydraulicznemu układowi wspomagania.

Zaskoczony jestem jak przyjemnie prowadzi się Skodę! Zawieszenie jest zestrojone dość twardo, jak na samochód o miejskim charakterze, ale dzięki temu prowadzi się pewnie, a nadwozie nie przechyla się nadmiernie podczas pokonywania zakrętów, co jest szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że testowaliśmy wersję kombi.

Skoda Fabia to samochód dla rodzin. Na tylniej kanapie znajdziemy sporo miejsca. Wersja kombi oferuje bagażnik o pojemności 425 litrów, a po rozłożeniu kanapy wzrasta do 1225l ! Robi to wrażenie – przecież „Fabka” należy tylko do segmentu B.

Skoda bazuje na podzespołach niemieckiego koncernu Volkswagena, które cieszą się dobrą opinią i wykazują bezawaryjnością. Fabia zbudowana jest na płycie podłogowej, którą znamy z VW Polo czy też Seata Ibizy. Wizyty u mechanika są rzadkością, a w szarej polskiej rzeczywistości to spora zaleta, jeżeli spojrzymy na stan dróg, czy grubość naszego portfela. Nic nie jest jednak idealne, tak jest też w Skodzie. Właściciele narzekają na drobne usterki. Szczególnie podatne na awarie są elementy zawieszenia. Jeśli zacznie dobiegać do naszych uszu odgłos „stukania” z okolicy kół, to najczęstszą przyczyną są wybite łączniki stabilizatorów lub też tuleje wahaczów. W naszym egzemplarzu uszkodził się także czujnik temperatury płynu chłodzącego (naprawa + podłączenie do komputera w ASO to koszt ok. 250zł).

Co znajdziemy pod maską?  Trzycylindrowego benzyniaka o pojemności 1.2 i mocy 64 KM – nie oczekujmy zbyt dużo.  Przyspieszenie od 0 do 100km/h to 16,3s, a deklarowana przez producenta prędkość maksyamalna wynosi 162 km/h. Podczas rodzinnych podróży, w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania odczujemy brak mocy. Na szczęście zużycie paliwa jak na samochód rodzinny jest niskie. W mieście musimy się liczyć, że Skoda spali nam ok. 7,5-8l benzyny na 100km. Fabia miło zaskoczyła mnie w trasie – udało się zejść później 6 litrów.

Kupując używaną Fabię nie będziemy jednak skazani tylko na mało dynamiczny motor 1.2. Do wyboru pozostaje aż 9 jednostek benzynowych, wśród których polecamy nowoczesne konstrukcje 16 zaworowe o pojemności 1.4 litra, zapożyczone od koncernu Volkswagena, dysponujące mocą 75KM lub 100KM. Możemy zdecydować się także na jeden z 6 silników diesla. Najprostszy w konstrukcji i zarazem najbardziej bezawarjny to 1.9 SDI o mocy 64KM z wtryskiem pośrednim, bez turbosprężarki. Pozostałe to znane z innych modeli Grupy Volkswagena, silniki TDI o pojemności 1.4 lub 1.9 litra i mocy od 70KM do 130KM. Tutaj trzeba się jednak liczyć z awariami turbosprężarek i pompowtryskiwaczy, ale też dynamika zupełnie inna.

Fabia oferowana była w 3 wersjach nadwoziowych, oprócz testowanej wersji kombi, można spotkać także nadwozia typu sedan i hatchback. Na rynku wtórnym sporo dostępnych jest egzemplarzy wyróżniających się bogatym wyposażeniem tzn. ABS, ASR, ESP, klimatyzacja, pełna elektryka, a nawet podgrzewane fotele.

Nie ma co się dziwić, że Skoda Fabia zdobyła tak dużą popularność. Cena samochodu, nie boje się tego powiedzieć – rodzinnego jest jak najbardziej przystępna. Zakup modelu z silnikiem benzynowym 1.2 z roku 2003/2004 to wydatek rzędu 12 tys. zł.  Biorąc pod uwagę wszystkie atuty tego samochodu, Fabia Combi ma mała konkurencję, z którą bez problemu wygrywa walkę o klienta.

I jak tu nie lubić naszych południowych sąsiadów…?